Pełna nazwa: Dwuosiowy wagon pasażerski przechodni, niemieckiej budowy ujednoliconej

Producent: Gottfried Lindner AG, Ammendorf b. Halle (Niemcy)

Rok produkcji: 1929

Oznaczenie typu (DRG): BCi-29  

Oznaczenia serii PKP:

- 1945-50: S

- 1950-56: BCi

- 1956-68: ABi

- 1968-77: ABi

- od 1977: Bi

Długość ze zderzakami: 13 920 mm

Rozstaw osi: 8 500 mm

Ilość miejsc (kl.1/2): 16/34;

Masa własna: 19 450 kg; pierwotnie: ~21 000 kg

Ogrzewanie: elektryczne 500V= i parowe npr.; pierwotnie: parowe niskoprężne.

Oświetlenie: elektryczne

Hamulec: Oerlikon (O-P) i ręczny; pierwotnie: Kunze-Knorr (Kk-GP) i ręczny

Rodzaj łożysk: toczne SKF Norma (Pd1) 

Prędkość maksymalna: 80 km/h

Polskie Koleje Państwowe przejęły po roku 1945 kilkadziesiąt wagonów pasażerskich niemieckiej budowy ujednoliconej („wymiennej”), typu BCi-29. Wśród nich znalazł się także prezentowany tutaj wagon, który w początkowym okresie eksploatacji na PKP był wagonem służbowym oznaczonym serią S i numerem inwentarzowym 0154. W tym okresie wagon był przydzielony do DOKP w Warszawie. Około roku 1950 przywrócono mu jednak jego pierwotne przeznaczenie wagonu pasażerskiego klasy 2/3, nadając mu równocześnie nowy numer 014 138 i oznaczenie serii BCi. Po przeniesieniu do parku wagonów pasażerskich PKP, wagon przydzielony został do DOKP we Wrocławiu, gdzie pozostał do końca swojej eksploatacji handlowej na PKP. W roku 1956, w związku z tzw. „reformą klas” i likwidacją dawnej klasy pierwszej, został niejako automatycznie przekwalifikowany na wagon klasy 1/2, a oznaczenie jego serii zmieniono odpowiednio na ABi. Od roku 1958 zaprzestano umieszczania cyfry „0” przed numerem inwentarzowym wagonów osobowych PKP i odtąd jego numer zmienił się na 14138. Kolejna, bardzo istotna zmiana w oznaczeniach tego wagonu nastąpiła jesienią roku 1968, kiedy zgodnie z ówczesnymi wymaganiami UIC, rozpoczęto na PKP wprowadzanie nowej, ujednoliconej w skali międzynarodowej, numeracji wagonów osobowych. Otrzymał on wówczas numer 50 51 34-20 051-6, natomiast oznaczenie serii nie uległo zmianie.

Na początku lat siedemdziesiątych XX wieku, PKP podjęły decyzję o dokonaniu gruntownej modernizacji, pozostających nadal w eksploatacji ponad 300 dwuosiowych wagonów pasażerskich  przechodnich różnych typów, niemieckiej budowy ujednoliconej, o konstrukcji stalowej nitowanej, wśród których znalazł się również prezentowany wagon. Modernizacja ta obejmowała niemal wszystkie grupy konstrukcyjne wagonu, oprócz układu biegowego, zawieszenia i układu cięgłowo-zderznego. W ramach modernizacji wymieniono np. poszycie pudła w pasie podokiennym oraz pokrycie dachu, z nitowanego na spawane, zmieniono konstrukcję barier pomostów, zrekonstruowano całkowicie układ hamulcowy, zmieniono wywietrzniki dachowe, wymieniono całkowicie instalację oświetlenia elektrycznego, gruntownie przebudowano wnętrza i zainstalowano ogrzewanie elektryczne 500V=. Po dokonanej modernizacji wagon otrzymał  nowy numer inwentarzowy 50 51 34-15 023-2. Po kolejnych kilku latach eksploatacji, ok. roku 1977, wagon ten – podobnie, jak wiele innych wagonów tego typu – przekwalifikowano na wagon klasy 2, a jego oznaczenia zmieniły się po raz kolejny. Otrzymał on wówczas numer 50 51 24-15 133-1 i oznaczenie serii Bi. Ostatnia naprawa okresowa wagonu wykonana została w ZNTK Nowy Sącz, 2 kwietnia 1984 roku, a jego ostatnią stacją macierzystą było Opole. W roku 1985, po wycofaniu z eksploatacji handlowej na PKP, został on przekazany przez DOKP Wrocław dla Muzeum Kolejnictwa w Warszawie.