Wagon artyleryjski pochodzenia sowieckiego, przebudowany przez Niemców w połowie II wojny światowej. Wyposażony w typowe dla niemieckich pociągów pancernych BP42/BP44 wieże obrotowe. Latem 1944 roku zdobyty przez Armię Czerwoną. Używany był prawdopodobnie w składach improwizowanych pociągów pancernych WP działających w Bieszczadach w latach 1945-1947. W roku 1974 został oddany do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie, gdzie jest eksponowany wraz z pancerną jednostką trakcyjną PzTrWg 16, jako improwizowany pociąg pancerny, na wystawie taboru kolejowego. Jedyny zachowany w Polsce wagon artyleryjski pociągu pancernego.

Podwozie: 4-osiowe (wózki typu Diamond)
Ciężar: 60 ton

Długość: 12,5 m

Grubość pancerza: 50 – 80 mm

Uzbrojenie: 2 haubice 100 mm (obecnie atrapy) umieszczone w 2 wieżach obrotowych,

                   2 przeciwlotnicze karabiny maszynowe 7,92 mm oraz

                   4 karabiny maszynowe 7,92 MG34