Producent: Hohenzollern AG für Locomotivbau, Düsseldorf

Numer fabryczny i rok produkcji: 129/1880

Układ osi: B

Prędkość maksymalna: 30 km/h

Nadciśnienie pary w kotle: 1,2 MPa (12 at)

Średnica kół zestawów kołowych: 900 mm

Zapas wody/węgla: 2,4 m³/ 0,8 t

Masa w stanie służbowym: 17 000 kg

Długość ze zderzakami: 6300 mm

W 1875 r. firma Hohenzollern uruchomiła produkcję lekkiego dwuosiowego parowozu tendrzaka, przeznaczonego do pracy manewrowej na bocznicach zakładów przemysłowych. Idealna do tej roli prosta konstrukcja z kotłem na parę nasyconą, o nacisku osiowym zaledwie 8,5 t, z możliwością wpisywania się w łuki o promieniu r=50 m i mocy 73,5 kW (100 KM)  powstała w liczbie ponad 120 egzemplarzy. Lokomotywę z numerem fabrycznym 129, zbudowano w 1880 r. na zamówienie pruskiego przemysłowca Williama Suermondt’a, dla cukrowni Amsee (Janikowo k. Inowrocławia) lub dla fabryki sody (Chemische Fabrik Robert Suermondt&Co, Montwy). W 1926 r. podczas remontu głównego lokomotywa otrzymała nowy kocioł zbudowany przez Warszawską Spółkę Akcyjną Budowy Parowozów. Pracę zakończyła w Cukrowni Janikowo. Skreślona z ewidencji Dozoru Technicznego 21.08.1970 r. znalazła się w zbiorach Muzeum Kolejnictwa. Jest to najstarszy parowóz w zbiorach Stacji Muzeum i jednocześnie najstarszy fizycznie istniejący egzemplarz parowozu wyprodukowanego przez firmę Hohenzollern.